Miłość jest straszna

Troszeczkę doszłam do siebie, a to za sprawą przyjaciela, o którym ostatnio wspominałam. Najważniejsze, że ponownie uwierzyłam, że w życiu ważna jest tylko miłość, to co mnie spotkało tą prawdziwą miłością nie było.

Cieszę się niezmiernie bo przez kilka dni sądziłam, że miłość to złudzenie i na prawdę nie istnieje. Ponownie jednak wierzę, że tylko miłość w życiu jest ważna i... czekam na tą prawdziwą z utęsknieniem.

Jeśli spotkało Ciebie to co mnie - nie panikuj - będzie dobrze i z czasem wszystko wróci do normy. Skłamałabym jakbym napisała, że już jest wszystko OK - jeszcze czasem w nocy oczka się "pocą", ale jest o wiele, wiele lepiej jak kilka dni temu. Zawsze może być lepiej, na miłość trzeba cierpliwie czekać.

Nastały cieplejsze dni. Nie tylko ze względu na temperaturę na zewnątrz, ale i w... moim sercu. Wiele razy słyszałam, że przyjaciele są wokół nas, trzeba tylko potrafić ich dostrzec. Taką osobą okazał się chłopak, z którym widywałam się niemal codziennie, a znajomość ograniczała się do powiedzenia sobie "Cześć".

Teraz On jeden nie tylko zauważył, że coś jest nie tak, ale i obdarował mnie swoim wsparciem. Nie pisałam dłuuuugo, bo właśnie On każdego dnia przychodził, wspierał, pocieszał i tłumaczył.
Nigdy nie będziemy razem, ale chciałbym móc poznać takiego faceta jak On.

Wyrozumiały, przyjacielski i co najważniejsze - bezinteresowny. Jednym słowem fantastyczny chłopak!

Dużo myślę. Nie to, że zawsze, ale od wczoraj rzeczywiście myślę. W zasadzie to nie myślę, tylko pozwalam "buszować" myślą po mojej głowie i przy tym czyniąc całkowite spustoszenie. Coś jednak wymyśliłam...

Świat nie jest sprawiedliwy, albo tylko niektórzy mają przywilej otrzymania prawdziwej miłości. Cała reszta może tylko pomarzyć. Czytałam te wszystkie książki o miłości i co? Piękne, urocze, gorące i wpsaniałe, ale tylko na godzinę czy dwie. Zaraz później wracać trzeba z tego pięknego świata i doświadczać kolejnych cierpień.

Gdzież jest choćby jednen książę z bajki? Nie jestem wymagająca, może być bez białego rumaka.

Całą noc nie spałam. Płakałam. Nie płakałam, wyłam! Kiedyś ktoś powiedział mi, że miłość przeradza się w nienawiść. Przytakiwałam wtedy, ale nie rozumiałam. Dzisiaj, teraz rozumiem to dobrze. Prawdę mówiąc za dobrze.

Oczy wilgotne od łez, serce zranione przez niego, a myśli... wciąż przy nim, dlaczego? Jak zapomnieć? Ile nieprzespanych nocy trzeba zapłacić za zapomnienie, wiesz może?

Pewnie nie ja jedyna zawiodłam się na miłości. Wiem, że już nigdy nikogo nie pokocham, a to wszystko przez niego - cymbała bez serca. Wszystko zaczęło się w Sylwestra. Myślałam, że będzie to nudna impreza, ale pomyliłam się. Pojawił się on. Przystojny, uśmiechnięty i jak się później okazało bardzo inteligentny i dowcipny. Nie sposób było się przy nim nudzić. Zakochałam się, jak to się mówi, od pierwszego spojrzenia.
Rano jedliśmy wspólne śniadanie (w grupie) i bardzo ucieszyłam się, kiedy przysiadł się właśnie do mnie. Poprosił o numer telefonu. Dałam mu bez słowa.

Zadzwonił już następnego dnia. To był wolny dzień, wybraliśmy się razem na spacer. Później spotykaliśmy się wiele razy. Od kilku tygodni codziennie. Było cudownie, było jak w raju.

Któregoś dnia spotkałam go na ulicy, szedł z inną dziewczyną za rękę. Podszedł do mnie i powiedział, że z nami koniec, że to nie ma sensu. Płakałam. On się śmiał.

Zrozumiałam, że nie warto kochać, bo po co? Nigdy już sie nie zakocham, bo nie zniosę drugi raz widoku mojego faceta idącego z inną za rękę i śmiejącego się wtedy, kiedy ja płaczę.